اشعار

اینجا به پشت خیمه صداها چه آشناست           آری صـدا صدای مـنـاجـات کـربلاست

امشب شب نماز و مناجات و گریه است            فـردا زمـان، زمـانِ ملاقـات با خداست

بیا که گـریه کـنـم لحـظـه های آخـر را            بخوان ز چشم ترم حال و روز خواهر را

دلـم قـرار نـدارد بـیـا که تـا دم صـبـح             بـنـالم از سر شب روضه های مادر را

 خـدا کند نرود امشب و سحــر نشود            که روز مـا ز شب تار تیـره تر نشود
چه فتنه ها که به دنبال این سحر نبود            خــدا کند نـرود امشب و سحـر نشود

امشب به خواب رفـتـه نـگـاه ستاره هـا           افـتـاده از نــفـس، تـپـش گــاهـواره هـا

فـردا کـنـار عـلـقـمه تـصـویـر می شود           طرح شگـفت حادثـۀ خـون نـگـاره هـا

شبی که صبح شهادت در انتظار تو بود           جهان، مسـخّـر روح  بزرگوار تو بود

لهیب تشنگی ات، روح دشت را می سوخت           فرات موج زنان گرچه در کنار تو بود

هرکه سـربـاز خـدا نیست، نماند، برود           هـر که پـابـنـد وفـا نیست، نماند، برود

رَوَد آهسته تر از مـوج سیاهی در شب           هرکه را ترس خدا نیست، نماند، برود

بعد از فریضه، قبلۀ دین شد بخواب نوش           ناگه بر آمـد از قِـبَـل دشـمـنان خـروش

گردون پُر از غبار و زمین شد پر از سوار            فـریـد اهـل بـیت، فـلک را درید گوش